جولای 15 29
الهی، تدبیرت را سپاس که آنچه خواستیم آسان ندادی تا به دست آوردنش لذیذ باشد…
_____________
در این فکرم که مثلاً فرق من با یک استاد خط در چیست!؟ چرا من نباید در همین چند بار نوشتن با اینکه دلیل زیبایی را درک می‌کنم، نتوانم مثل او زیبا بنویسم!؟ می‌‌بینم هیچ دلیلی ندارد جز همان‌که در بالا گفتم! یعنی اگر قرار بود به همین آسانی آن نعمت را بدهد، آن‌وقت چه لذتی داشت!؟ اما حالا، هر روز که پیش می‌روی لذت می‌بری… چه تدبیر زیبایی!
حالا با این تفسیر، بهشتیان که هر چه اراده کنند سریعاً دست می‌یابند چطور لذت برایشان تعریف خواهد شد، نمی‌دانم باید کمی صبر کنیم و إن شاء الله بفهمیم!
جمعه 31 جولای 2015 در 12:48 ب.ظ
انسان فقط در حالی می تونه از یه چیز لذت ببره که در جهت اون تلاش کرده و رنج و سختی کشیده والا لذتی نداره! (استاد پناهیان در حوزه زندگی موفق)
من تو جواب سؤالاتی نظیر این سؤال شما همیشه به خودم میگم قوانین این دنیا با اون دنیا خیلی فرق داره، خوردن و خوابیدن و مزد و پاداش و همه چی ش فرق میکنه، قرار نیست با این جهان مقایسه کنیم چون ما درک درستی از اون جهان نداریم وگرنه ممکنه دچار گمراهی بشیم. اصلا به نظر من بزرگترین فرق این دنیا با اون دنیا همینه که این دنیا محدوده و لذت هاش پایدار نیست، خیلی زود از یه چیز خسته میشی حتی چیزی که یه روز آرزوت بوده دیگه تو رو ارضا نمیکنه، اصلا آدمیزاد تو این دنیا آروم و قرار نداره، هر جا که بره بازم دلش میخواد از اونجا بره چون محدوده محدودیت هست، اگه بهشت بری یعنی به کمال مطلق رسیدی به بی نهایت رسیدی دیگه آروم میشی…
تو کتاب سیمای بهشت و جهنم اومده: «در حالی که انسان بهشتی بر تخت خود تکیه زده و سایه خنک درختان بهشتی تن او را نوازش می دهد و نسیم عطرآگین گل ها و صدای آواز حوریان روح او را طراوت می بخشد. نظری به مرغ های چاق و فربه در حال پرواز میکند و اراده می نماید از گوشت آن مرغ بخورد. آن مرغ می نشیند، در حالی که بال های آن پاک گشته و ریخته و گوشت آن کباب و بریان شده است و به خدمت انسان آورده شود. و مؤمن گوشتی را که با بهترین طبخ پخته و لذیذترین طعم ها را دارد، تناول می کند و بعد از آن خدا را حمد می گوید. در این هنگام، مرغ زنده می گردد و پرواز می کند و در بین مرغان دیگر افتخار می کند که مؤمن، گوشت او را به عنوان غذا استفاده کرده است.» (قیامت و قرآن، ص ۴۱)
«وعده به نعمت های بهشتی با مصادیق دنیوی نباید سنجیده شود، چه آنکه انگور بهشتی و انگور دنیوی از نظر خصوصیات یکی نخواهند بود و آنها مرحله ی اعلای کیفیت و زیبایی را دارند که برای انسان، آرزو و رویا به شمار می آید.»