شاید سال گذشته همین مواقع بود که یک سری مستند Planet Earth به یکی از بهترین دوستانم هدیه دادم تا انگلیسی اش را با آن ها تقویت کند.
برد و تماشا کرد. از آن به بعد، هر شب که در مسجد کنار هم می نشستیم باور کنید ده بار می گفت: آقا حمید، بابت آن مستندها واقعاً متشکرم. واقعاً ممنون. نمی دانم چطور تشکر کنم.
هر بار که تشکر می کرد، ناخواسته می گفتم: “قربانت، خواهش می کنم. حالا کجایش را دیده ای!؟ جدیداً فلان مستند را دانلود کرده ام که از آن هم محشرتر است!” و طبیعتاً بعداً آن مستند را برایش می بردم. آن را می برد و تماشا می کرد و دوباره تشکرها شروع می شد و من ناخواسته از تشکرهایش لذت می بردم و برای تداوم آن، مستند بعدی را هدیه می دادم و او هر بار که من را می بیند، همچنان ما را غرق تشکر می کند و شاید این روال همچنان ادامه داشته باشد!
***
با بررسی این ها و رابطه انسان با خدا تازه می فهمم که جریان <شکر نعمت، نعمتت افزون کند> چیست!
شاید خدا هم از تشکر بندگان از خودش لذت می برد پس بیشتر می دهد تا بیشتر تشکر شود و بیشتر لذت ببرد، مگر نگفته است: و ما خَلقتُ الجنَّ و الإنسَ إلّا لِیَعبُدون و مگر نه این است که سرآمد همه عبادات، حمد است؟
جولای 11 16
یکشنبه 17 جولای 2011 در 11:27 ق.ظ
سلام؛
مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و شکر مرا به جای آرید و کفران نورزید.(بقره/۱۵۲)
خداوند شما را عذاب نمی کند اگر شکر گزارید و ایمان آورید.(نساء/۱۴۷)
و به زودی شکر گزاران را پاداش می دهیم.(آل عمران/۱۴۵)
و اندکی از بندگان من شکر گزارند.(سبأ/۱۳)
اگر شکر گزارید شما را بیشتر می دهیم و اگر کفران کنید همانا عذاب من شدید است.(ابراهیم/۷)
در اکثر مواقع مثل های موجود یا اشعار شاعران بزرگ را که بررسی می کنیم به یک آیه یا حدیث قدسی یا حدیثی از معصومین می رسیم.
امام صادق(علیه السلام) می فرماید:”شکر نعمت عبارت است از اجتناب محرمات و شکر کامل این است که بگویی”الحمدلله رب العالمین” و فرمود: شکر هر نعمتی _هر چه بزرگ باشد_ ستایش خداست.”
امام صادق(علیه السلام) می فرماید:” در تورات نوشته شده: هر کس به تو نعمت داد شکرش نِه، و هر کس شکرت نهاد نعمتش دِه. زیرا نعمت با شکر زوال ندارد و با کفران باقی نمی ماند. شکر موجب افزایش نعمت و امان از دگرگونی احوال است.”
موفق باشید.
سه‌شنبه 19 جولای 2011 در 9:27 ق.ظ
سلام
در مورد خداوند درسته آقای نیرومند.ما باید شکرش رو به جا بیاریم.
اما در مورد بنده هاش یک کمی باهاتون مخالفم.ما نباید وقتی کاری برای کسی انجام دادیم و اگر اون شخص از ما تشکر کرد ما بیشتر در حقش لطف کنیم.درسته؟
فلورانس اسکاول شین تو کتابش نوشته شما وقتی نامه ای رو پست می‌کنید براتون مهم نیست که صندوق پست کهنه باشه یا خراب باشه،مهم اینکه نامه شما درست به دست اون کسی که می خواید برسه.در مورد بنده ها هم همینطور.
وقتی شما به کسی لطف یا خوبی می‌کنید نباید انتظار تشکر از اون شخص داشته باشید یا اینکه اگر تشکر کرد لطفتون رو بیشتر کنید.شما باید نیت خدایی داشته باشد.براتون مهم باشه کار خوب شما درست به دست خدا برسه و خدا خوشحال بشه.حتی اگر بنده به جای تشکر بی احترامی کرد!!!!!!!!!
دوشنبه 25 جولای 2011 در 3:11 ب.ظ
سلـــــــــــــــــــــــــامی کشدار، همچون خمیازه‌های شباهنگام!
خدا آخر و عاقبت این تشکرات رو ختم به خیر بفرماید، جناب نیرومند.
شاعر می فرماید: “شکر نعمت، نعمتت، افزون کند/ کفر نعمت از کفت، بیرون کند.
راستی این شعر از کی بود؟ یادم رفت…