امید من! آب باش…

امید من!

از آب رسم بندگی آموز… خود را (هر چند، آلوده،) در معرض نور قرار ده، کمی نیز خودت را سبک کن، آن‌گاه به آسمان خواهی رفت و پاک خواهی شد… اگر دوباره نزول یافتی و آلوده شدی، ناامید مشو، فراموش نکن که هر گاه خودت را در معرض آن نور قرار دهی آسمانی خواهی شد…

4 دیدگاه برای “امید من! آب باش…”

  1. بله
    دریا باش … که لحظه ای ارام نمیگیرد که مبادا مرداب گونه شود…
    دریا باش که دل نگران و مراقب کویر هم هست
    دریا باش که اغوشش به روی جویبارها و چشمه ها باز است …
    کلا دریا باشه ادم ، بهترتر هست

  2. واقعا زیبا بود بااجازه پیامش میکنم وبه اونایی که دوستشون دارم ……….اجازه هست؟

  3. مؤمن واقعی گناه نمی کند یا خیلی زود توبه و استغفار می کند. (از کتاب تا قیام قائم)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.