پـیــرو ; Follower

یکی از چیزهایی که پس از مدت‌ها حضور در مساجد دستگیرم شده این است که فقط کافی ست یک نفر یک نماز جماعت کنارم بخواند تا روحیاتش را به خوبی تشخیص دهم، می‌خواهم اصول روانشناسی نماز جماعت را بگویم، فقط قبل از آن باید بگویم که به «معمولاً» ‌ها و «احتمالاً» ‌ها دقت کنید! یعنی ممکن است خیلی موارد پیدا شود که در موردشان این قضایا صدق نکند اما من طبق بررسی‌هایم معتقدم اشتباه نیستند:
– اگر کسی سریعاً بعد از امام جماعت تکبیر گفت، معمولاً خیلی باهوش و مطالعه کرده است اما اگر حرف زد یا به کار دیگری مشغول بود و بعد از حمد تکبیر گفت، معمولاً اطلاعات دینی ضعیفی دارد.
– کسی که دو بار یا بیشتر (!) تکبیره الاحرام گفت، دچار وسواسی بسیار شدید و غیرقابل درمان است.
– کسی که در رکوع، بیش از حد خم می‌شود، معمولاً از آن‌هاست که یا از این طرف پشتبام می‌افتند یا از آن طرف. حالت وسط ندارند و معمولاً دچار فهم غلط از دین هستند و غیرقابل اعتماد.
– کسی که اکثر حرکاتش زودتر از امام جماعت است، معمولاً از آن انسان‌های مغرور و خودپسند است که هیچ کس را به جز خودش قبول ندارد و معمولاً اگر هم به نماز جماعت آمده، به خاطر دنیایش است نه آخرتش!
– کسی که گردنش را در قنوت یا حالت ایستاده خم می‌کند، استعداد وسواسی شدید را دارد و کم کم وارد آن مرحله می‌شود. دچار کج فهمی است که بسیار خطرناک است.
– کسی که اذکار حاوی حروف ح غ س ص را چند باره ادا می‌کند، احتمالاً از یک حالت بی‌دینی شدید وارد مسجد شده. معمولاً خیلی احساس گناه می‌کنند و دچار تعادل روحی نیستند.
– کسانی که در مسجد بلند بلند حرف می‌زنند، معمولاً بسیار بسیار از خود راضی‌اند و هر چند در بیان به همه احترام می‌گذارند، اما اگر پایش بیفتد، هیچ ارزشی برای هیچ کس قائل نیستند.
– کسی که گوشه‌ای نشسته و به دور از همه کتاب دعا یا قرآن می‌خواند معمولاً درون گراست و بیشتر ترجیح می‌دهد در عالم، فکر کند تا حرف بزند.
– کسی که بعد از نماز، با هیچ کس دست نمی‌دهد یا حتی دست دیگران را رد می‌کند، بسیار متعصب و برای دین و مردم خطرناک است. اصلاً نمی‌شود با او شوخی کرد! معمولاً قدرت تشخیص «اهم» و «مهم» را ندارند و این خیلی خیلی خیلی خطرناک است!
– کسی که بعد از نماز فقط با دو نفر اطراف خود دست می‌دهد و بیشتر را دست نمی‌دهد و حتی نگاه هم نمی‌کند که دیگران اقدام کنند، غرور قابل توجهی دارد.
– کسی که با دو نفر اطراف و دو نفر کنار آن‌ها دست می‌دهد، معمولاً شخصی منطقیست که تا حد زیادی بر غرور خود غلبه کرده.
– کسی که علاوه بر آن‌ها با پشت سری‌ها هم دست می‌دهد معمولاً شخصی ساده و بدون غرور است که کینه‌ای از کسی به دل نمی‌گیرد … انسان‌های دوست داشتنی و قابل اعتمادی هستند.
– کسانی که حتی با جلوی‌های خود نیز دست می‌دهند، معمولاً کمی (فقط کمی) از نظر ذهنی و سواد، کم دارند. این نوع افراد معمولاً زیاد شوخی می‌کنند و خیلی سریع با همه رفیق می‌شوند.
– کسی که با ورود به مسجد، با تمام مسجدی‌ها دست می‌دهد معمولاً انسانی خودساخته و ترسان از آخرت است و به حرف و حدیث‌های دیگران توجهی ندارد.
– … ادامه دارد.