پـیــرو ; Follower

۶ پاسخ به “عصبانیت زن و مرد”

1. مهناز گقت:
   شنبه 11 آوریل 2015 در 1:37 ب.ظ

   سلام
   یک توضیح کلی و جامع را میخوام بیان کنم:
   خانم ها وقتی عصبانی می شوند زمانی که پر حرفی می کنند نیاز به توجه بیشتر مرد دارند و پر حرفی می کنند تا به مرد خود این را بفهمانند که در آن لحظه نیاز به پشتیبانی و یاری مرد را دارند, نیاز به مهربانی و احساس و تکیه کردن به همسر خود دارند, البته این زمانی هست که با یک خانم احساساتی روبرو باشید!
   اما خانم هایی که روحیه مردانه و خشن دارند معمولا از دست مرد خود عصبانی نمی شوند چون نیازی به محبت همسر خود ندارند ودر ذهن خود برای خود مردی هستند(!) و غرور بی جای آنها مانع از ابراز احساس به همسر وحتی غر زدن به آن می شود چون این کار را مبنی بر شکستن غرور خود می دانند.
   از نظر من خانم ها به دو جامعه بزرگ تقسیم می شوند( البته نظر شخصی نیست جمع آوری شده از بازدید برنامه های روان شناسی و مذهبی از قبیل: مشق عشق, اردیبهشت, سمت خدا,چند گام تا بهشت, خانه مهر و … می باشد) و باید درباره خلقیات هر یک از این دوجامعه بسی تامل کرد..!
   اما فکر میکنم آقایان بیشتر نیاز به درک و محبت داشته باشند واین تنها وجه مشترک بین تمامی آنهاست..

   موفق باشید
   یاعلی

2. میلاد گقت:
   دوشنبه 13 آوریل 2015 در 9:08 ق.ظ

   من منظور دومین پاراگراف رو متوجه نشدم:
   “هنگامی که زن عصبانی می‌شود و از موضوعی رنج می‌برد بیشتر از گذشته صحبت می‌کند…”
   جمله ی آخر دقیقا یعنی چی؟
   زن بیشتر،از گذشته صحبت میکند؟(یعنی از کار هایی که قبلا در گذشته انجام شده است،صحبت میکند؟)
   یا
   زن بیشتر از گذشته،صحبت میکند؟(یعنی مقدار حرف زدنش بیشتر از قبل میشود؟)
   حمید جان راهنمایی کن خب!

3. _________ گقت:
   سه‌شنبه 14 آوریل 2015 در 10:53 ق.ظ

   من این نکته رو می دونستـــــــــــــــــــــــم:)
   آقا میلاد ،در این شرایط خانم ها پر حرف می شن به عبارتی حراف،اساسا پرحرفی وقتی با تندخویی آمیخته میشه که ببینن دلیل این پرحرفیرو شوهر گرامشون نمی فهمن.به شخصه واقعا قبول دارم.

4. باقری گقت:
   چهارشنبه 15 آوریل 2015 در 2:49 ق.ظ

   آقای میلاد شما اگه خط بعد را بخونی کامل متوجه میشین.البته بادقت تر از قبل!!!
   اینم یکی دیگه از تفاوت ها هست دیگه.باید پذیرفت.

5. fatemeh گقت:
   شنبه 18 آوریل 2015 در 3:54 ب.ظ

   بله نود و نه درصد اینجوریه! یعنی من خودم که دقیقا اینجوری ام وقتی از چیزی یا از کسی ناراحت و رنجیده خاطر باشم باید یه جوری بهش بفهمونم، اول سکوت میکنم ببینم طرفم از سکوت و نگاهم میفهمه یا نه، اگه نفهمه بیشتر عصبانیتر میشم، و چاره ای ندارم جز اینکه خودم شروع کنم به حرف زدن اونم همراه شکوه و احساس تند، چون اگه حرف نزنم بغض واقعا خفه ام میکنه! و تا وقتی راجع به چیزی که ناراحتم حرف نزنم آروم و سبک نمیشم حتی ممکنه بمونه برام عقده یا کینه بشه، یعنی تا این حد نیاز به حرف زدن دارم، برا همین حتما حرف میزنم. و جالبه که این رفتار و واکنش اونقدر تند و با احساسات شدیده که خودبه خود طرفم همیشه حرفامو میشنوه!! و یه جوری سعی در آروم کردنم داره…این مورد در مورد هرکسی که به نوعی با ما درارتباط باشه صدق میکنه نه فقط همسر، مثل خواهر و مادر و هرکسی که باهاش صمیمی باشیم.

6. چکاوک گقت:
   پنج‌شنبه 18 فوریه 2016 در 2:55 ق.ظ

   همسفر

   در این راه طولانی

   که ما بی خبریم

   و چون باد می گذرد،

   بگذار خرده اختلاف هایمان، با هم باقی بماند

   خواهش می کنم !

   مخواه که یکی شویم، مطلقا یکی.

   مخواه که هر چه تو دوست داری، من همان را، به همان شدت، دوست داشته باشم.

   و هر چه من دوست دارم، به همان گونه، مورد دوست داشتن تو نیز باشد.

   مخواه که هر دو، یک آواز را بپسندیم.

   یک ساز را، یک کتاب را، یک طعم را، یک رنگ را

   و یک شیوه نگاه کردن را.

   مخواه که انتخابمان یکی باشد، سلیقه مان یکی، و رویاهامان یکی.

   هم سفر بودن و هم هدف بودن، ابدا به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست.

   و شبیه شدن، دال بر کمال نیست. بلکه دلیل توقف است
   نادر ابراهیمی

دیدگاهتان را بیان کنید

نام

ایمیل (نمایش داده نمی شود)

وبگاه

Δ

کد کپچا *