جولای 15 14
امید من، کارِ خدا زمین نمی‌ماند، بر او منت و برایش کلاس مگذار…
______________
خیلی جالب است! یک مسجد قریب در محله داریم که باور کن گاهی ما با سه نفر مرد و چند زن نماز جماعت تشکیل داده‌ایم! گاهی فکر می‌کنم، خوب اگر ما چند نفر که پایه ثابت هستیم نیاییم دیگر نماز جماعت تشکیل نمی‌شود!! اما می‌بینم هر بار که یکی نمی‌آید یک نفر دیگر مثلاً مسافرهای داخل پارک یا همسایه دیگر جایش را پر می‌کند!
چند آیه در مورد این موضوع داریم یکی آن «تمنون علی الله» و یکی هم که آن «و اذا شئنا بدلنا امثالهم تبدیلا» در سوره هل اتی و یکی هم یادم هست مستقیماً اشاره داشت به همین که کار خدا زمین نمی‌ماند که فکر کنم قبلاً در وبلاگ آورده‌ام….
سه‌شنبه 14 جولای 2015 در 9:23 ق.ظ
…اگر بخواهد شما را می برد و خلقی جدید را می آورد….
سه‌شنبه 14 جولای 2015 در 3:09 ب.ظ
البته به نظرم این حرف رو نمیشه بدون پیش زمینه ای به همه زد، برای عدّه ی کم یا زیادی ممکن ِ این تصورُ به وجود بیاره که خب … رو زمین نمی مونه دیگه! پس نیازی بِ حضور من هم نیست.
چهارشنبه 15 جولای 2015 در 11:26 ق.ظ
استاد و مهندس عزیز و ارجمند، سلام!
مگه «تسر الناظرین» درست نیست؟! فکر نکنم «تصر» باشه… 🙂
چهارشنبه 15 جولای 2015 در 2:14 ب.ظ
عجب! جان تو چند ساعته دارم فکر و جستجو می‌کنم ببینم دلیل این اشتباه چی بوده؟ یعنی «صفرا» که قبل از اون آمده روی این «تسر» تأثبر گذاشته؟ سوره‌هایی که حفظم رو مرور کردم ببینم کلمه‌ی مشابهی بوده که با این تداخل رخ داده؟ خلاصه برام جالب و عجیب بود! به هر حال، ممنون.
حالا ناقلا گوگل کمکت کرد، نه؟ چون بعیده در نگاه اول کسی متوجه بشه!
چهارشنبه 15 جولای 2015 در 6:07 ب.ظ
🙂
استاد، حق دارید فکر کنید از گوگل کمک گرفتم.
ولی حقیقتش اینه که اینطور نیست. یه نکته ای که قبلاً یکی از دبیران گفته بود به اضافۀ هم خانواده شناسی (!) و ریشه شناسی (!) و دانش عربی ابتدایی کمکم کرد. اسم قبلی و ریشۀ اسم «سامرا» در اصل «سُرَّ مَن رَأَئَ» به معنی این که هر کس ببینه، خوشحال میشه. ضمن اینکه ما تو فارسی، کلمۀ «سُرور» رو داریم. ما هم از جنس شماییم و عربی رو در دبیرستان همینطوری پاس نکردیم. 🙂 این راستِ قضیه بود.