عجب شعری در رادیو جوان شنیدم:
جز یاد تو دل به هر چه بستم توبه … بی ذکر تو هر کجا نشستم توبه
در حضرت تو توبه شکستم صد بار … زین توبه که صد بار شکستم توبه!
این هم الان دارد می‌گوید زیباست:
حکیمی گفته است: سه چیز با سه چیز کم گرد آید:
حلال خوردن، با آرزوهای بسیار داشتن.
مهربانی، با خشم گرفتن
و راست گفتن با بسیار گفتن!
عالی!
مخصوصاً که نگفته اصلاً گرد نیاید. D:
به هرچه غیر یار، استغفرالله
ز بود مستعار، استغفرالله
دمی کان بگذرد بی یاد رویش
از آن دم، بی شمار استغفرالله
زبان کان تر به ذکر دوست نبود
ز سرش الحذر استغفرالله
سر آمد عمر و یک ساعت ز غفلت
نگشتم هوشیار، استغفرالله
جوانی رفت و پیری هم سر آمد
نکردم هیچ کار، استغفرالله
نکردم یک سجودی در همه عمر
که آید آن به کار، استغفرالله
خطا بود آنچه گفتم، آنچه کردم
از آنها الفرار استغفرالله
ز کردار بدم صدبار توبه
ز گفتارم هزار استغفرالله
شدم دور از دیار یار ای فیض
من مهجور زار، استغفرالله