الهی، چشمی که تو را نبیند، بِهْ که کور باد

الهی،

به هر سو که می‌نگرم، تو را و نور تو را و عظمت تو را می‌بینم.

شهادت می‌دهم که تو هستی و بودت در نبود موجودات نمایان است.

شهادت می‌دهم که تو نوری و نورت در تاریکی شب نیز نمایان است.

شهادت می‌دهم که تو بزرگی و بزرگی‌ات در کوچک‌ترین موجودات نمایان است.

الهی،

چشمی که تو را نبیند، بِه که کور باد.

 

______________

۱۲ شب ۹ خرداد ۹۵، در حیاط، دراز کشیده رو به آسمان عظیم و مرور عظمت آسمان و عظمت پشه‌ای که روی دستم نشسته، در هوای لطیف بهار، بعد از نماز وتیره و در حال شنیدن واقعه… بعد از یک روز بسیار پر کار… همه چیز عالی پیش می‌رود… و الحمد لله

یک دیدگاه برای “الهی، چشمی که تو را نبیند، بِهْ که کور باد”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.