«اللهم اجعل لسانی بذکرک لهجاً» [۱]
که گفته‌اند:
«مَن أحبَّ شیئاً، لَهِجَ به لِسانَه» [۲]
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱] بخشی از دعای کمیل به معنی: خداوندا! زبانم را به ذکر خودت عادت بده. (آنقدر که بگویند لهجه‌اش به ذکر خدا عوض شده!)
[۲] سخن عجیبی از امام علی(علیه السلام) به معنی: هر کس چیزی را واقعاً دوست داشته باشد، زبانش دائم آن چیز را یاد می‌کند. (انگار لهجه‌اش به یاد آن چیز عوض شده)
عجب سخن عجیبی است! مانند همه سخن‌های عجیبِ عجیب‌ترین انسان عالم! (امام علی)
اگر می گویند ذکر کنید ، منظور این نیست که یک تسبیح دستمون بگیریم و بگوییم: یا الله ، یا رحمان ، یا رحیم و … ،اسم ببریم! اینها ذکر نیست. ذکر اینست که او در کل زندگی ما حضور داشته باشه. اگر یک اسم خدا جمیل است، پس باید در معماریمان باشد، توی رفتارهایمان باشد، تو لباسمون باشد تو ظاهر و باطنمون باید باشد، تو صحبت کردنمون باید باشد. کو جمیل!؟ که تو می گویی من ذاکرم! هر کس ذاکر نباشد به اسماء الله زندگیش سخت می شود، معیشتش تنگ می شود . دکتر الهی قمشه ای