امید من، دقایقی قبل از اذان (نیمی از ساعت) به مسجد، این محل مبارک و عظیم که بلاشک بهترین مکان برای تفکر است، برو… جایی آرام بنشین و ابتدا مرور کن این روایت زیبا را: «کانَ أکثرُ عبادهِ أبی‌ذر، التّفکُّر» (اکثر عبادت ابوذر، تفکر بود)
و حالا بیندیش… به هر چه خواستی بیندیش… کودکی را دیدی؟ کودکی‌ات را یاد کن، چه بودی؟ جوانی را دیدی؟ جوانی‌ات را یاد کن، چه هستی؟ پیرمردی را دیدی؟ پیری‌ات را یاد کن، چه خواهی شد؟ به نعماتی که داری بیندیش، آنچه می‌خواهی را وارسی کن که صلاح است یا خیر؟
تفکر کن، تفکر کن، تفکر ………… که آدم آمده‌ست بهرِ تفکر
تفکر میوه‌اش باشد تذکر ………… تذکر ای امید من، تذکر*
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* یا به جای مصراع آخر:
تذکر کن، تذکر کن، تذکر