دسته: امید نامه

تجربیاتی که دوست دارم به تو منتقل کنم… تو که امید منی…

امید من! بگذار زمان برود

امید من، در برابر گذشت زمان مقاومت مکن. تو قادر نخواهی بود که زمان را متوقف کنی. بخواهی یا نخواهی تا ساعاتی دیگر صبح فردا از راه می رسد و بخواهی یا نخواهی، صبح، شب می شود. بخواهی یا نخواهی، جوان می شوی و بعد، میانسال و کم کم پیر…
تو در کارها، نهایت تلاشت را کن و بگذار زمان نیز کار خود را کند. نگران گذشت آن نباش که همین نگرانی یعنی از دست دادن زمان.

امید من! گریه کن اما برای خودت…

امید من!

هر گاه اشکی برای امام مظلوممان ریختی، در همان حین به این فکر کن که تو نیز استعداد شمر شدن را داری. تو ای انسان! دلیل گریه‌ات را بدان: تو داری برای خودت اشک می‌‌ریزی. داری با زبان بی‌زبانی می‌گویی: اماما! من از طرف همه انسان‌ها شرمنده‌ام. ما شرمنده‌ایم که هوا و هوس یا تعصب و کوردلی باعث شد که «چون تویی» را نشناسیم.
وقتی گریه می‌کنی، به خود بلرز که اگر لحظه‌ای غفلت کنی به پلیدی یزید و شمر و چه بسا پلیدتر دچار شوی…
خدا را التماس کن که خدایا نکند چشم از ما برداری که چه غافلانه حرمت امام زمانمان را می‌شکنیم.

امید من!

تاریخ، آینه عبرت است. از این واضح‌تر نمی‌تواند بیان کند که اگر در شناخت حق و شناساندن حق لجبازی کنی، می‌شوی جزئی از لشکر یزید…

وقتی گریه می‌کنی، تاریخ را مرور کن. با هر اشکی که می‌ریزی یکی از عواملی که باعث شد کسی چون شمر که مدعی فقاهت بود، در مقابل سبط رسول الله بایستد را به ذهن بیاور. حب دنیا؟ غفلت؟ تعصب کورکورانه؟ اعتماد کامل به تبلیغات علیه امام؟ زیرک نبودن؟ بی‌تفاوتی؟… آن‌ها را مرور کن و تصمیم بگیر که از آن‌ها دوری کنی. این همان اشکی است که ارزش دارد خدا به ازای هر قطره‌اش گناهان صد ساله‌ات را بیامرزد نه آن اشکی که از سر دلسوزی برای امام و فرزندانش باشد (که البته آن هم می‌تواند برای شروع عالی باشد…). فراموش نکن: امام ما نرفت که یک تراژدی بسازد او رفت که بگوید ای انسان! تو این استعداد را داری که به پلیدی این انسان‌ها باشی، مراقب باش…

امید من! پاداش صبر را به خاطر بیاور

امید من!
می دانم، درکت می کنم، قبول دارم که گاهی سخت است چشم پوشاندن از یک گناه، اما اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتی، زیر لب این آیه از سوره انسان را زمزمه کن:
وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّهً وَحَرِیرًا
و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش می‌دهد!

دنیای نگرانی

امید من!
دنیا محل آرامش و خیال راحت نیست…
اگر نعمت ها از تو سلب شد، نگران باش که نکند غضب خدا باشد، که فرمود:
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ أَعْمَىٰ
و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!»
و اگر نعمت ها به سمت تو سرازیر شد، نگران باش که نکند خدا دارد خوبی هایت را در همین دنیا تسویه حساب می کند، که فرمود:
مَّن کَانَ یُرِیدُ الْعَاجِلَهَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا
آن کس که (تنها) زندگی زودگذر (دنیا) را می‌طلبد، آن مقدار از آن را که بخواهیم -و به هر کس اراده کنیم- می‌دهیم؛ سپس دوزخ را برای او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش می‌سوزد در حالی که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است.
و فرمود:
وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ
آنها که کافر شدند، (و راه طغیان پیش گرفتند،) تصور نکنند اگر به آنان مهلت می‌دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت می‌دهیم فقط برای اینکه بر گناهان خود بیفزایند؛ و برای آنها، عذاب خوارکننده‌ای (آماده شده) است!

مهم‌ترین عامل کاهش عقل

امید من!

مهم‌ترین عامل کاهش عقل، طبق آیات و روایات، «لجبازی در پذیرش حق» است. (سوره جاثیه را بخوان)

اگر می‌دانی کاری که انجام می‌دهی، اشتباه و گناه است، حتی اگر نمی‌توانی ترک کنی اما قبول کن که اشتباه کرده‌ای و بابتش طلب بخشش کن. مباد که دنبال راهی برای پوشاندن اشتباه خود باشی که از این لحظه، «مهر زدن بر عقلت» شروع خواهد شد… بدان که اولین گام در توبه، این است که قبول کنی که اشتباه کرده‌ای و عذرخواهی کنی. همین قبول و استغفار، به مرور راه راست را برایت روشن خواهد کرد و اگر بخواهی لجبازی کنی و قبول نکنی که این مسیر و این کار اشتباه است، هر روز بیشتر در آن باتلاق فرو خواهی رفت…

فرزندم! بوی تعفن را از خود دور کن

امید من، پسرم،
برخی گناهان بوی تعفن ظاهری دارند، برخی بوی تعفن باطنی و برخی هر دو را…
این بوی تعفن، مؤمنان را از تو دور نگه خواهد داشت چون آن ها خود خوش‌بویند و از بوی بد بیزار…

گناه اعتیاد به سیگار و هر نوع ماده حرام دیگر بوی تعفنش بر همگان مشخص است و همگان از آن فراری…
بدترین بوی عالم شاید بوی تعفن گپ زدن با نامحرم (تا مرز تحریک) باشد.

عزیزم،
مباد که تصور کنی بوی گناه را می‌توانی با بوی عطر و گلاب بپوشانی…

حنانه جان، دخترم،
زنان به طور ژنتیکی بیشتر عرق می کنند. اگر این عرق با بوی تعفن یک گناه مانند بوی تعفن گناه گپ زدن با نامحرم همراه شود، دیگر هرگز قابل تحمل نخواهد بود…

عزیزتر از جانم،
بترس که گناهان به مرز رسوایی برسند…

_____________
جای بسی تأسف است که گاهی که بعضی دانشجوها (که با نامحرم بیش ازحد  ریلکس هستند و وقتی پایش می افتد از ماهواره حسابی صحبت می کنند) صدایم می کنند که بروم بالای سرشان و ببینم مشکل سیستمشان چیست، از یک متری شان چنان بوی تعفنی به مشامم می رسد که سریعاً نفسم را حبس می کنم، مشکلشان را بدون توضیح رفع و فرار می کنم… البته حواسم هست که هر بوی تعفنی بابت گناه نیست اما مؤمن، بدبو نمی شود…

امید من! برای خود یک برنامه عبادی داشته باش…

امید من!

نکند بگذاری فرصت از دست رود! همین حالا برای خود یک برنامه عبادی بچین…

روایات و آیات در مورد «نشانه‌های مؤمن» را مرور کن و از بین آن‌ها یک «آینده‌ی روشن» برای خود ترسیم کن و سعی کن که به مرور به آن آینده برسی.

به طور مثال:

این روایت را که می‌خوانی:

امام حسن عسکری(ع) فرمودند: «نشانه‌های مؤمن و شیعه، پنج چیز است: اقامه نماز ۵۱ رکعت، زیارت اربعین حسینی، انگشتر در دست راست کردن، سجده بر خاک و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم.» (تهذیب، جلد ۶، ص ۵۲)

در برنامه عبادی خود بنویس که تا فلان سن و به مرور به حالتی برسم که توفیق ۵۱ رکعت نماز روزانه را کسب کنم. (به ویژه نماز شب)

– و یا کم‌کم توفیق کسب کنم که هر شب صد آیه در نماز وتیره‌ام بخوانم.

– تا فلان سن یک بار تفسیر کل قرآن را بخوانم.

– تا فلان سن فلان سوره‌ها را حفظ کنم تا در راه و در بیکاری بخوانم…

– سریعاً سوره هل اتی را حفظ کنم که هر صبح پنج شنبه آن‌را بخوانم…

– به مرور به این حد برسم که نماز اول ماه و روزه‌های سفارش شده در هر ماه را به جا آورم…

امید من!
حواست باشد که اگر در هر کاری برنامه نداشته باشی سردرگم و گمراه و ناامید می‌شوی…

 

ــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت: این هم یک جوک که در حین جستجوهایم برای آن حدیث بالا مواجه شدم: کلیک کنید و به نوار آدرس و متن صفحه توجه کنید

خدا را باور کن تا…

امید من!
خدا را باور کن (و اطاعتش نما) تا او کنترل ساده‌ترین امور زندگی‌ات را نیز به دست بگیرد!
خدای عظیم حتی خودش را در ضبط ماشینت نیز نشان خواهد داد …
به شرط اینکه چشم‌ها و گوش‌هایت را آنقدر پاک نگاه داشته باشی که ظرفیتش را داشته باشند که او را ببینند و بشنوند …

توکل کن و گام به گام پیش برو

امید من!
خودت را به خدا بسپار و گام به گام، با صبر و حوصله پیش برو. آن وقت خواهی دید هر وقت که لازم باشد، در دانشگاهی که صلاحت در آن است قبول می‌شوی، درآمدت نسبت به مخارجی که خواهی داشت، بالا می‌رود، هر وقت لازم و صلاح باشد ماشینی که آرزویش را داشتی خواهی خرید، به موقع درآمدت اوج می‌گیرد تا خانه‌ات را بخری، به موقع زنی که صلاحت در او باشد را سر راهت خواهد گذاشت تا ازدواج کنی، به موقع … . همه چیز به موقع پیش خواهد آمد … فقط به خدا ایمان داشته باش و توکل کن و صبور باش …

تا بوده همین بوده و تا هست همین هست

امید من! اگر تصور مى کنى که زمانى بوده است که جنگ با شیطان آسان تر بوده است، در اشتباهى و اگر تصور مى کنى زمانى خواهد بود که جنگ با شیطان آسان تر خواهد بود، باز هم در اشتباهى!

دنیا همچون آب شور دریاست

امید من، این سخن از معصوم را با خطى خوش تهیه کن و مقابل میز کارت قرار ده:
دنیا همچون آب شور دریاست! هر چقدر بخورى، تشنه تر مى شوى…

امید من! مباد که تصور کنى با رسیدن به فلان لذت، فلان راحتى، فلان مال، هَوَست مى خوابد و دیگر ادامه نمى دهى! که بسى خیال خام است! آن ها که چند ویلا و شرکت و خانه و باغ دارند، بیشتر از آن فقیر، طمع مال و منال دارند!!

امید من! دل بکن!

امید من! کلید بسیارى از درهاى بسته به روى سعادت هاى دنیا و آخرت، ‘دل کندن’ است!
دل کندن از جایگاه فعلى، دل کندن از شغل فعلى، دل کندن از ماشین فعلى، دل کندن از مال فعلى…
امید من، اگر لازم شد، دل بکن و مطمئن باش که بهترش پشت درى است که اکنون کلیدش را دارى…

امید من! هل أتی بخوان…

امید من، در روایات آمده است که هر کس صبح پنج شنبه «هل أتی» را بخواند، در بهشت ۱۰۰ حوری نصیبش شود…

امید من! حتماً بخوان و اگر روزی فهمیدی چرا در این موقع از هفته این سوره سفارش شده، به خودت افتخار کن چون تو جزء معدود انسان‌هایی هستی که می‌توانند رموز دنیا را کشف کنند…