پـیــرو ; Follower

با تعدادی از دوستان در مورد Manny یا امانوئل، یکی از دوستان من در U.K که نزدیک به دو سال پیش از طریق گوگل با او آشنا شدم، صحبت کرده‌ام، اما قبل از مطرح کردن بحث اصلی، باید کمی توضیح بیشتر درباره‌ی او و خودم بدهم:

مانی یک پیرمرد انگلستانی بود که نقش واقعاً به سزایی در اعتماد به نفس من در مورد انگلیسی داشت.

باور کردنش سخت است، اما ۷۰ سالش بود! و به تازگی با یک زن ۳۵ ساله ازدواج کرده بود.

داستان صحبت‌هایم با مانی طولانی است، چند ماه با هم دوست جون‌جونی بودیم و طی این چند ماه به طور متوسط روزی دو سه ساعت با هم چت می‌کردیم.

مانی بازنشسته BBC بود و وقت آزاد زیادی داشت.، بنابراین سوژه مناسبی بود برای اینکه من انگلیسی‌ام را تقویت کنم 🙂 او هم هرگز دریغ نکرد و هر روز به قول خودش برایم کلاس مکالمه می‌گذاشت.

از آنجا که مانی یک یهودی متعصب و من یک مسلمان متعصب‌تر از او بودم، طبیعتاً دوستی ما چندان طولانی نشد!

همیشه مذهب، عامل اصلی درگیری‌ها، خونریزی‌ها و قهرها بوده است و البته نمی‌گویم این چیز بدی است و نباید تصور شود که بد است. (توضیحش مفصل است)

طی این مدت، ما هر روز درگیری شدید لحنی درباره‌ی اسلام داشتیم. مانی اطلاعات خیلی خوبی درباره‌ی اسلام و ایران داشت و دقیقاً عقایدی از ما که می‌شود بد فهمید و به آن گیر داد را رو می‌کرد و همین درگیری‌ها باعث شد که من هر طور هست رابطه‌ام را با او قطع کنم. البته فقط همین دلیل نبود، طی این مدت هرگز آغازگر چت‌ها من نبودم، همیشه صبر می‌کردم که او شروع کند که فکر نکند من نیاز دارم که با او صحبت کنم که مثلاً انگلیسی‌ام خوب شود. هیچ وقت طوری رفتار نکردم که نشان دهد من به عنوان یک مسلمان، محتاج او هستم! همیشه منتظر ماندم که منت بکشد که دقایقی آنلاین شوم که روحیه‌اش عوض شود و بعد، من سؤء استفاده‌ام را کرده‌ام!! 🙂
کم‌کم متوجه شدم که انگار هیچ کس محض رضای خدا موش نمی‌دواند! مانی، در بعضی صحبت‌ها طوری گفتگو کرد که من احساس کردم دارد منت می‌گذارد که مثلاً در ترجمه پروژه تستا به زبان انگلیسی به من کمک کرده یا مثلاً یک نسخه ویندوز ویستای اصل برای من ارسال کرده! (در حالی که خدا شاهد است که من هرگز این‌ها را از او نخواستم و بارها امتناع کردم و او اصرار می‌کرد که به عنوان رفاقت این کمک‌ها را انجام دهد)

به هر حال، عامل اصلی جدایی ما صحبت‌هایش در مورد ایران و اسلام بود که متوجه شدم رسانه‌های آن طرف آب آنقدر مخ این‌ها را شستشو داده‌اند که دفاع‌های من، یاسین به گوش خر خواندن است! هیچ چیز مثل مجادله‌های مذهبی روح من را آزرده نمی‌کند! چون نمی‌توانم قبول کنم کسی مثل مانی که چند گربه در خانه‌شان همدم اوست (در حالی که کاملاً به نجاست و ضررهای گربه آشنا بود)، بخواهد درباره‌ی دین پاکی مثل اسلام نظر بدهد! اصلاً اگر طرف مقابلم نفهم و بی‌منطق و به خصوص کسی باشد که زبانم لال حتی یک بار شراب خورده باشد (و در نتیجه، از نگاه من عقل درست و حسابی نداشته باشد) ترجیح می‌دهم با او صحبت نکنم، چون اعصاب خودم را بی‌خود خرد کرده‌ام.

در نهایت، با اینکه با چند نفر که قبولشان داشتم، مشورت کردم و آن‌ها گفتند رابطه‌تان چون موجب تقویت تو به عنوان مسلمان می‌شود، ایرادی ندارد، اما خودم راضی نشدم که با یک یهودی بیش از این رابطه داشته باشم. (البته مشخص است که من به اندازه کافی زرنگی کردم -إن المؤمن کیّس »» مؤمن، زیرک است- و آنچه نیاز داشتم از این رابطه برداشتم!)
طی یک هفته با رفتارم نشانش دادم که دیگر نمی‌توانم جواب ایمیل‌ها و آف‌ها و یا پیغام‌هایش را بدهم.
بارها ایمیل زد و نوشت: Hamid! haven’t seen you for a while and got worried (حمید! مدتی هست که ندیده‌امت و نگران شدم!) اما جواب ندادم و خلاصه، تمام!

اکثر مکالماتم با مانی را برای مرورهای بعدی ذخیره کرده‌ام، می‌توانید یکی از داغ‌ترین مشاجره‌هامان را در این آدرس مرور کنید. (نوشته‌های پررنگ از مانی است و بقیه از من)

بخشی از صحبت‌ها را ترجمه کردم، شاید براتان جالب باشد.

اما چیزی که خواستم در این مطلب به آن اشاره کنم، تقریباً آخرین سؤالی بود که از مانی پرسیدم و عاملی شده است که این سؤال را از ادیان مختلف بپرسم. آن سؤال، این است:

مانی! از نگاه دین یهود، یک مسلمان چه جایگاهی دارد؟ آیا دین او از او پذیرفته خواهد شد؟

مانی جواب داد: از نگاه یهودیت، هر کس می‌تواند عقیده خودش را داشته باشد و می‌تواند با آن عقیده وارد بهشت شود!

آخرین جمله‌ام این بود: مانی! حالا دیگر مطمئن شدم که اسلام، برترین دین الهی است!

واقعاً جالب است، این سؤال را باید از تمام ادیان پرسید. حدس می‌زنم اسلام، تنها دینی باشد که به هیچ کس اجازه نمی‌دهد به ادیان قبل و غیر از اسلام بماند! (آیه‌ی قرآن: إن الدین عند الله الاسلام » دین پذیرفته شده در نزد خداوند، اسلام است و آیاتی از قبیل «و رضیت لکم الاسلام دینا» و …)

این قاطعیت، مطمئناً هیچ مفهومی جز «اطمینان به برتر بودن دین» ندارد! یعنی خدای اسلام مطمئن است که دینی برتر از اسلام وجود ندارد و باید همه به آن بپیوندند. اما وقتی خدای یهود می‌گوید هر عقیده‌ای که دوست داشتید، می‌توانید داشته باشید، این، چه مفهومی دارد؟ نه این است که خدای یهود به دین خودش مطمئن نیست و فکر می‌کند دینی برتر از او هم ممکن است وجود داشته باشد؟ (البته منظور از دین یهود، دین فعلی است که کاملاً تحریف شده است)

خوشبختانه یا متأسفانه، تنوع ادیان در ایران زیاد نیست، وگرنه من این سؤال را از پیروان ادیان دیگر هم سؤال می‌کردم. اما مطمئنم چون قوانین ساختگی دارند و بشر آن‌ها را تنظیم کرده و می‌کند، اگر این سؤال را از آن‌ها بپرسید برای اینکه خودشان را مهربان و نرم نشان دهند جوابی مثل جواب مانی خواهند داد!! اما غافلند از اینکه این جواب، خود، بر حق بودن و برتر بودن دینشان را زیر سؤال می‌برد!!!

سعی می‌کنم در یک انجمن خارجی این سؤال را از ادیان مختلف بپرسم و اگر شد، نتیجه را گزارش کنم.

هر بار که درباره‌ی اسلام و ادیان دیگر تحقیق می‌کنم، در نهایت با اعتقاد بیشتری می‌گویم: الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیر المؤمنین.

در مطالب بعدی، کمی درباره‌ی فیلم مستندی به نام Religulous خواهم نوشت که به بررسی ادیان مختلف دنیا پرداخته است.