آوریل 20 04
متاسفیم، شما مجاز به مشاهده این نوشته نمی باشید!
اکتبر 19 11
امید من، به خاطر اشتباهات مختلف چوب خورده‌ام، اما هیچ چوبی دردناک‌تر از چوب‌هایی که به واسطه «أنا» گفتن خوردم نبود!
هر گاه از خودت خوشت آمد و به زبان آوردی (یا حتی از ذهن عبور دادی) که «من از او برترم» (أنا خیرٌ مِنه؛ همان جمله که شیطان گفت و رانده شد) منتظر چوبی باش که تو را حداقل در نزد خودت خار و ذلیل کند…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
احساس می‌کنم فرمول و دلیل «خود را چشم زدن» را کشف کرده‌ام: افراد وقتی در ذهن یا بیان خود، خود را از یک جنبه برتر از دیگران فرض می‌کنند، خداوند در آن جنبه نقضی ایجاد می‌کند تا در اصطلاح «باد شخص بخوابد»… افرادی که حکمت را درک نمی‌کنند آن را به «خود را چشم زدن» تعبیر می‌کنند؛ در حالی که دلیل و هدف چیز دیگری بوده است.
ممکن است نسبت به میزانی که خداوند شخص را دوست دارد، این تنبیه فرق کند. یعنی یک نفر را رها کرده، بنابراین هر چقدر هم که «منم منم» کند، چشم نمی‌خورد؛ اما یکی که خداوند بیشتر دوستش دارد، با کوچک‌ترین «منم» گفتنی عامل منم گفتن را از او می‌گیرد. (مثلاً اگر به ماشینش بنازد، ماشین را به تصادف می‌کشاند؛ اگر به درس خواندنش بنازد، در یک امتحان مشکلی پیش می‌آورد که نمره‌اش کم شود و به طرق مختلف خداوند تلاش می‌کند تا آدمی را «خاضع و خاشع» نگاه دارد…
سپتامبر 19 23
امید من وسیله‌ای بهتر از مال برای خرید آخرت نیافتم… خداوند آخرت را حراج کرده است…
سپتامبر 19 23
امید من، برای اینکه یک ژن خوب برای تو بر جا بماند، با ژن بد، با طبع بد، با طبیعت بد، با زمان بد، … عزیزم، با هر چه بدی‌ست می‌جنگم…
آوریل 19 15
متاسفیم، شما مجاز به مشاهده این نوشته نمی باشید!
آوریل 19 15
متاسفیم، شما مجاز به مشاهده این نوشته نمی باشید!
مارس 19 30
امید من،
اگر کمی قبل از غروب خورشید به آسمان بنگری، باید رقص گروهی پرندگان را ببینی و این، تو را به فکر فرو برد که مگر در این لحظات چه سری خفته است که باید پرواز کرد؟
امید من،
تو نیز در این لحظات، روح خود را پرواز ده…
کمی قبل از اذان (نیم ساعت)، در جایی خلوت (چه خوب که بر بام)، رو به آسمان بنشین و ۷۰ استغفرالله روزانه و ۱۰۰ صلوات (و اگر زمان بود، ۳۰۰ تسبیحات اربعه که قضای تسبیحات نماز جعفر طیار تو خواهد بود) را ادا کن…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نمی‌دانم چرا تا همین چند روز پیش به این فکر نکرده بودم که چرا پرندگان هر روز حدوداً نیم ساعت قبل از اذان، رقص گروهی دارند؟ (این عدم توجه‌ها یعنی بسته بودن درها… و خداوند هر از چند گاهی یک در از درهای علم را به روی تو می‌گشاید. ناگهان چیزی که هر روز می‌دیدی جلب توجه می‌کند و از همان طریق یک در به رویت گشوده می‌شود…)
پیش از این در مطلب «یک روز من از صبح تا شب چطور می‌گذرد؟» گفته بودم که نیم ساعت به اذان چه برنامه‌ای دارم…
ژانویه 19 04
امید من، اگر در شغل و موقعیتی قرار گرفتی که مکر دختران و زنان تو را احاطه کرد، بر تو باد زمزمه این آیات (به ویژه آن دعا در آیه اول که درشت کرده‌ام):
قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُن مِّنَ الْجَاهِلِینَ
(یوسف) گفت: «پروردگارا! زندان نزد من محبوبتر است از آنچه اینها مرا بسوی آن می‌خوانند! و اگر مکر و نیرنگ آنها را از من باز نگردانی، بسوی آنان متمایل خواهم شد و از جاهلان خواهم بود!»
فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ کَیْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
پروردگارش دعای او را اجابت کرد؛ و مکر آنان را از او بگردانید؛ چرا که او شنوا و داناست!
______________
بعد از چند ماه خواندن سوره کهف در وُتیره جمعه شب‌ها، آن سوره زیبا با ١١٠ آیه را حفظ شدم… به این نتیجه رسیدم که سوره‌هایی که داستانی باشد را بهتر و سریع‌تر حفظ می‌کنم؛ بنابراین تصمیم بر این شد که در ادامه حفظ قرآن که تا اینجا به بیشتر از ٧ جزء رسیده، بروم سراغ سوره‌های داستانی…
سوره یوسف را انتخاب کردم… در این چند باری که خوانده‌ام هر بار از عظمت آیات این سوره تا حد غش کردن گریه افتاده‌ام… بسیار بسیار بسیار زیباست؛ انسان نمی‌داند این آیات را چطور توصیف کند!؟
از زیباترین آیاتش این دو آیه است که اگر این استجابت خدا در این نوع درخواست‌ها که من هم از او داشته‌ام، نبود معلوم نبود در این ده پانزده سالی که با انواع دختر و زن با مکرهای مختلف سر و کار داشته‌ام چه بلایی سرم می‌آمد!؟ و در این سال‌ها، چه بسیار افراد دیده‌ام که نتوانسته‌اند در برابر این مکرها دوام بیاورند و بیچاره شده‌اند…
و خدا همه‌مان را حفظ کند…
سپتامبر 18 11
امید من،
اگر به دنبال بهانه ای که از کسی بدت بیاید، او مملو از بهانه‌هایی است برای اینکه از او بدت بیاید و اگر به دنبال بهانه ای که از کسی خوشت بیاید، او مملو از بهانه‌هایی است که از او خوشت بیاید…
و انتخاب با توست…
__________
می‌دانی؟ بسیاری را دیده‌ام که به دنبال بهانه‌اند که از کسی بدشان بیاید! «چرا من مریض شدم به عیادت من نیامدی؟» «چرا چند ماه احوال من را نپرسیدی؟» «چرا فلان جور با من رفتار کردی؟» «چرا فلان چیز را گفتی؟» و…
وقتی با این نوع افراد برخورد می‌کنم، جمله بالا را می‌گویم: اگر به دنبال بهانه ای که از من بدت بیاید، اعتراف می‌کنم که من مملو از بهانه‌ام و اگر به دنبال بهانه ای که از من خوشت بیاید، من مملو از بهانه‌ام… انتخاب با خودت است…
احساس می‌کنم جمله تأثیرگذاری است…
مه 18 11
امید من،
نکند به لذت‌های فریبنده‌ی پوچ دل ببندی…
در این چند روز که مهمان این عالم هستی نهایت تلاش‌ت را در کسب دانش به کار گیر که لذتی را بالاتر از لذت دانش نیافتم… دانشی که به واسطه آن به یاد عظمت خالق آن دانش بیفتی و خود را هیچ بیابی…
و او را سپاس که علوم را اینگونه آفرید که آن کس که او را بجوید، از مسیر هر دانشی که رود در انتها به او رسد!
سپتامبر 17 19
امید من، نکند نماز و دعا تو را از علم‌آموزی ارضا کند که لعنت بر این نماز و دعا…
خواندن نماز و دعا وسیله‌ای برای کسب علم است نه جایگزینی بر آن.
پسرکم، تشنه علم باش (هر علمی که از آن طریق به «اطمینان قلب» دست یابی)…
جولای 17 16
امید من، از معنوی‌ترین لحظات، هنگام خوردن یک طعام است. در این لحظاتِ شیرین، نعمت‌هایی که بر سر سفره است را یک به یک به ذهن بیاور و زحمت‌هایی که کشیده شده است تا آنها به دست تو برسند را مرور کن.
و بخوان: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ «۲۴» أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا «۲۵» ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا «۲۶» فَأَنْبَتْنا فِیها حَبًّا «۲۷» وَ عِنَباً وَ قَضْباً «۲۸» وَ زَیْتُوناً وَ نَخْلًا «۲۹» وَ حَدائِقَ غُلْباً «۳۰» وَ فاکِهَهً وَ أَبًّا…»
به کشاورزی فکر کن که ماه‌ها و چه بسا سال‌ها به انتظار نشسته است تا آن دانه سر از خاک برآورد و درختی شود و بار دهد…
به مسیری که طی شده است تا دسترنج او به تو برسد فکر کن…
به دستان ماهر مادرت فکر کن…
آنگاه می‌فهمی که خداوند «ابر و باد و مه و خورشید و فلک» را برای تو کار گرفته است تا «تا تو نانی به کف آری» و او به ازای این همه لطف، تنها انتظار دارد که «به غفلت نخوری»…
ژوئن 17 27
امید من، به همان اندازه که گناه کنی قدرت درک گناهان دیگران از تو گرفته می‌شود…
آوریل 17 24
امید من، هر دردی نوید یک زایش دارد! قدر دردها را بدان و صبور باشد که کمی بعد نوزادی در راه است…
ــــــــــــــــــــ
چقدر عجیب است! امروز بررسی می‌کردم، دیدم انسان هر تحفه‌ای که به دست می‌آورد، قبلش یک بحران شدید و غیرمعمول را در جسم و روحش تجربه می‌کند! خیلی جالب شد…
مارس 17 08
امید من، قبل از یک اتفاق، نشانه‌های مسالمت‌آمیزی بر آن یافت می‌شود…
اعتقادات خاص مذهبی من, امید نامه هیچ دیدگاه »امید من،
ظاهراً اینطور است که خداوند (حداقل در مورد خوبان) قبل از یک اتفاق، نشانه‌هایی مسالمت‌آمیز از آن اتفاق را به نمایش می‌گذارد… با بررسی این نشانه‌ها می‌توانی آن اتفاق را بهتر مدیریت کنی…
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بررسی‌هایم نشان می‌دهد که یک اتفاق ناگوار معمولاً با یک سری زمینه‌سازی مسالمت‌آمیز همراه است. انسان اگر هوشیار باشد می‌تواند این زمینه‌سازی‌ها را متوجه شود و آن اتفاق ناگوار را مدیریت و یا حتی دفع کند.
نمونه‌هایش زیاد است؛ مثلاً یک نمونه‌اش را پارسال گفتم. یک دفعه پای شما جلو بانک سُر می‌خورد و می‌فهمید که اگر می‌افتادید بیچاره می‌شدید اما هیچ کارتان نمی‌شود این می‌تواند یک نشانه برای یک اتفاق خطرناک باشد… یا مثال ساده‌تر: چند وقت پیش از سقف خانه‌مان آب شروع به چکیدن کرد اما جالب است که هیچ جای نَمی باقی نماند. ما به جای اینکه این را جدی بگیریم، به سلام و صلوات حاج خانم کفایت کردیم! دقعه بعد که باران آمد، تمام سقف را زرد کرد!
انسان هوشیار، سریعاً به اولین هشدارهای مسالمت‌آمیز خداوند ترتیب‌اثر می‌دهد و فکر و اقدام می‌کند…
دیدگاه‌های تازه