در آیه ۲۳ سوره حشر داریم:
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ
ممکن است با نگاه ابتدایی به آیه ابهاماتی در ذهنمان به وجود آید.
مثلاً ممکن است یکی بگوید: یعنی واقعاً خداوند، متکبر است؟
بر فرض اگر بگوییم بله، خداوند متکبر است، یک سؤال دیگر پیش میآید: مگر انسان نباید نهایت سعیش را کند که به صفات خداوند نزدیک شود؟ پس یعنی ما هم باید متکبر باشیم؟
پس، اینکه گفته میشود تکبر بد است چه میشود؟
یادم هست این ابهامات، در نوجوانی در یک جلسه هیأت توسط یکی از سخنرانان که علاقه خاصی به ایشان داشتم، رفع شد.
این تفکرات به این دلیل در ذهن ما شکل میگیرد که ما مفهوم «تکبر» را با «غرور» اشتباه میگیریم. در حالی که این دو حالت با هم تفاوت دارند.
اگر دفت کنید، ما در فارسی کلمه «تکبر» را «خود بزرگبینی» ترجمه میکنیم که ترجمه صحیح و جالبی است.
در تکبر همیشه کس یا چیز دیگری وجود دارد که انسان خود را نسبت به آن بزرگتر و کبیرتر بداند، اما در غرور، انسان خودش را بزرگتر از چیزی نمیداند بلکه در کل احساس عظمت میکند.
غرور همیشه بد و ناپسند است، اما تکبر میتواند پسندیده نیز باشد.
با توجه به این تفاوت میتوان توضیح داد که «خداوند متکبر است» یعنی چه و اینکه ما نیز باید شبیه به خدا شویم، یعنی چه.
اینکه گفته میشود خداوند متکبر یا کبیر یا اکبر است (که همه از یک ریشهاند)، یعنی خداوند خودش را برتر از این میبیند که بخواهد به هر کار پست و کم ارزشی دست بزند. به طور مثال در شأن خداوند نیست که به بندهای ظلم کند. او آنقدر تکبر دارد که هرگز به بندهای جفا نمیکند…
انسان نیز زمانی خود را به این صفت خداوند نزدیک کرده است که خود را برتر و بزرگتر از این ببیند که هر کار زشت و نابخردانهای را انجام دهد!
متأسفانه این روزها ما انسانها تکبرمان کم شده است و به غرورمان افزوده شده است! به هر دروغ، ریا و کار زشتی دست میزنیم….!
انسانهای با شخصیت و عاقل و بالغ کمتر به سمت کارهایی میروند که مایه سرافکندگی باشد و این یعنی آنها تکبری دارند که خداوند دارد و دوست میدارد.
الهی! از غرورمان بکاه و بر تکبرمان بیافزای. همان تکبر خود داری… هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ… الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ
دیدگاههای تازه