به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
|
[خداى] رحمان (۱)
|
|
الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾
|
قرآن را یاد داد (۲)
|
|
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾
|
انسان را آفرید (۳)
|
|
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿۳﴾
|
به او بیان آموخت (۴)
|
|
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿۴﴾
|
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (۵)
|
|
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾
|
و بوته و درخت چهرهسایانند (۶)
|
|
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿۶﴾
|
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)
|
|
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿۷﴾
|
تا مبادا از اندازه درگذرید (۸)
|
|
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿۸﴾
|
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (۹)
|
|
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿۹﴾
|
و زمین را براى مردم نهاد (۱۰)
|
|
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾
|
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (۱۱)
|
|
فِیهَا فَاکِهَهٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿۱۱﴾
|
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (۱۲)
|
|
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿۱۲﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۳)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾
|
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (۱۴)
|
|
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾
|
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (۱۵)
|
|
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿۱۵﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۶)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾
|
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)
|
|
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿۱۷﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۸)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾
|
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (۱۹)
|
|
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿۱۹﴾
|
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (۲۰)
|
|
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿۲۰﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۱)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾
|
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (۲۲)
|
|
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۳)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾
|
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (۲۴)
|
|
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿۲۴﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۵)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾
|
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (۲۶)
|
|
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾
|
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷)
|
|
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿۲۷﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۸)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۸﴾
|
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (۲۹)
|
|
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿۲۹﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۰)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾
|
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (۳۱)
|
|
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۲)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾
|
اى گروه جنیان و انسیان اگر مىتوانید از کرانههاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمىکنید (۳۳)
|
|
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۴)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۴﴾
|
بر سر شما شرارههایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (۳۵)
|
|
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿۳۵﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۶)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۶﴾
|
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (۳۷)
|
|
فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَهً کَالدِّهَانِ ﴿۳۷﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۸)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۸﴾
|
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (۳۹)
|
|
فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿۳۹﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۰)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۰﴾
|
تبهکاران از سیمایشان شناخته مىشوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (۴۱)
|
|
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿۴۱﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۲)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۲﴾
|
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مىخواندند (۴۳)
|
|
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۴۳﴾
|
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (۴۴)
|
|
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿۴۴﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۵)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۵﴾
|
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (۴۶)
|
|
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿۴۶﴾
|
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۷)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۷﴾
|
که داراى شاخسارانند (۴۸)
|
|
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿۴۸﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۹)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۹﴾
|
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (۵۰)
|
|
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿۵۰﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۱)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۱﴾
|
در آن دو [باغ] از هر میوهاى دو گونه است (۵۲)
|
|
فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَهٍ زَوْجَانِ ﴿۵۲﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۳)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۳﴾
|
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (۵۴)
|
|
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿۵۴﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۵)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۵﴾
|
در آن [باغها دلبرانى] فروهشتهنگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (۵۶)
|
|
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۵۶﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۷)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۷﴾
|
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (۵۸)
|
|
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۵۸﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۹)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۹﴾
|
مگر پاداش احسان جز احسان است (۶۰)
|
|
هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿۶۰﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۱)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۱﴾
|
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (۶۲)
|
|
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿۶۲﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۳)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۳﴾
|
که از [شدت] سبزى سیهگون مىنماید (۶۴)
|
|
مُدْهَامَّتَانِ ﴿۶۴﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۵)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۵﴾
|
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (۶۶)
|
|
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿۶۶﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۷)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۷﴾
|
در آن دو میوه و خرما و انار است (۶۸)
|
|
فِیهِمَا فَاکِهَهٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿۶۸﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۹)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۹﴾
|
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (۷۰)
|
|
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿۷۰﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۱)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۱﴾
|
حورانى پردهنشین در [دل] خیمهها (۷۲)
|
|
حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿۷۲﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۳)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۳﴾
|
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (۷۴)
|
|
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۷۴﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۵)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۵﴾
|
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زدهاند (۷۶)
|
|
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿۷۶﴾
|
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۷)
|
|
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۷﴾
|
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (۷۸)
|
|
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿۷۸﴾
|
دیدگاههای تازه