چند شبی هست که امام جماعت مسجد محل، بین دو نماز، یک یا دو حکم از احکام ارث را برای مردم که اکثرشان پایشان لب گور است بیان میکند! شاید به همین دلیل است که در هیچ مبحثی این همه تکرار و دقت به خرج نمیداد، اما حالا که به ارث رسیده، حسابی توضیح میدهد و حواس همه را جمع میکند!!
برای ما جوانترها اصل حکم شاید خیلی به کار نیاید! …حالا خیلی مانده تا ۱۲۰ سال!!!!! اما ظرافتی که اسلام در این احکام به کار برده برایم جالب است. اینها میتواند نشانهای برای اثبات الهی بودن این دین باشد.
برخی از احکام زیبای ارث را مرور کنیم:
– قاتل از مقتول به ارث نمیبرد!
چقدر زیباست! تصور کنید اگر خلاف این حکم میبود، هر کسی میتوانست در مواردی که ارث عظیمی به او خواهد رسید، (نعوذ بالله) فکر کشتن پدر و اقوام نزدیک خود را به سر راه دهد! مثلاً تصور کنید خانواده من در فقر باشند. من تصمیم بگیرم پدرم را بکشم که ارثش به خانواده من برسد (حتی اگر خودم قصاص شوم و بمیرم، همسر و فرزندانم خوشبخت زندگی میکنند! [چه فداکاری عاشقانه و احمقانهای! 🙂 ]) اما همین حکم، باعث میشود حتی فکر آن هم به ذهن خطور نکند!
– از طرف دیگر، فرزندی که در شکم مادر باشد به ارث میبرد!!
واقعاً زیباست! اینطور نیست؟
حمایت از زندگی و عدم حمایت از قتل و مرگ به زیبایی واضح است.
– زن نصف مرد به ارث میبرد. (طبق آیات ۱۱ و ۱۲ سوره نساء: خداوند به شما درباره فرزندانتان سفارش میکند که (از میراث) براى پسر به اندازه سهم دو دختر باشد)
شاید در نگاه اول، مثل بسیاری از سطحینگرها تصور شود که این حکم، ظلم است به زنها، اما از قضا یک محبت است نسبت به زنها.
در پاسخ به این شبهه آمده است که: دلیل این حکم، این است که بر زن، خرجی خانواده واجب نیست، اما بر مرد واجب است. یعنی اگر هم به زن چیزی برسد، برای خودش است. اما اگر به مرد برسد، مجبور است برای خانوادهاش خرج کند و دلایل دیگری نیز هست که با جستجو میتوان یافت (اینجا را ببینید) و دلیل اصلی نیز همین است. اما فکر میکنم پنج شنبه دو هفته پیش بود که استاد قرائتی به زیبایی این موضوع را توضیح داد و ثابت کرد که این موضوع حتی میتواند محبتی باشد به زنها: یک زن و شوهر را در نظر بگیرید. فرض کنید پدر شوهر از دنیا برود و این شوهر، یک خواهر هم داشته باشد. وقتی به شوهر دو برابر ارث برسد در حقیقت به زن او دو برابر ارث رسیده است! قبول دارید؟
اما در کل، جواب صحیح همان است که جهاد و خرجی خانه بر مرد واجب است…
– طبق فقه اسلام، ارث یک حق طبیعی برای هر انسان است و هیچ کس حق ندارد این حق را تضییع کند. یعنی مثلاً هیچ پدری حق ندارد یکی از فرزندانش را از ارث محروم کند! ارث حق اوست. انسان فقط میتواند در مورد واجبات و دیونی که بر عهده دارد وصیت کند. آن هم فقط از ثلث مالش! (یعنی نمیتواند مثلاً وصیت کند که بعد از مرگم، همه اموالم را بدهید فلان شخص یا فلان سازمان!! خیر، اگر بخواهد بذل و بخشش کند باید در زمان حیاتش کند. اگر مُرد، دیگر حق او نیست، برای ورثه است)
حکم دقیق را بخوانید:
انسان حق ندارد از طریق وصیت یا اعتراف به بدهى که بر ذمه او نیست صحنه سازى بر ضد وارثان کند و حقوق آنها را تضییع نماید، او تنها موظف است دیون واقعى خود را در آخرین فرصت گوشزد نماید و حق دارد وصیتى عادلانه که در اخبار حد آن مقدار ثلث تعبیر شده بنماید.
جالب است نه؟
من نمیدانم، باید تحقیق کنم، اما انصافاً فکر نمیکنم هیچ دینی در دنیا داشته باشیم که به این ظرافت و دقت به مسائل نگاه کرده باشد. جای بسی شکر دارد که خداوند ما را (حداقل ظاهراً) از مسلمین قرار داده است. الحمد لله الذی جعلنا من المسلمین و المتمسکین بولایه امیر المؤمنین.
___________
بد نیست این مقاله را که در مورد ارث است، بخوانید:
سهشنبه 15 مارس 2011 در 11:56 ق.ظ
سلام
چه جالب؟تا یه حدی رو میدونستم اما اینکه فرد نمیتونه همه ی اموالشو به فلان سازمان ببخشه رو نه ،اینکه اگه هدفی یا کار نا تمومی داره وظیفه خودشه که تو این دنیا انجام بده نه وظیفه وراث، بعد از مرگش.
پنجشنبه 17 مارس 2011 در 2:07 ق.ظ
ظاهراً کدومه جناب، شکسته نفسی می فرمائید ما رو چوب کاری کنید؟ همش قشنگه ولی اینکه زن نصف مرد ارث می بره! قشنگ تر….