فروردین ۹۰ ۰۱
به خواب هم نمى دیدم که یک روز در حالى وبلاگ نویسى کنم که دو قدمى ام دریا نشسته باشد!
چقدر زیباست…
از خودش زیباتر، صدایش است!
باید باشید و ببینیدش…
بین الطلوعین دومین روز سال است و همه خوابند جز من و دریا و من شک ندارم که خدا هم اینجاست…
و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو و یعلم ما فی البر و البحر…
شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۰ در ۹:۳۶ ق.ظ
سلااام
واقعا زیباست میفهمم ،صداش بی نظیــــــــــــره،نمیشه چیزی گفت فقط میدونم که احساستون لحظه ی نوشتن چقدر قشنگ بوده وخاص.وجود خدارو خیلی راحت میشه احساس کرد 🙂 .