فروردین ۹۶ ۲۲
بکوی عشق مَنِه بی دلیلِ راه، قدم … که گم شد آنکه در این ره به‌رهبری نرسید
تازه دارد آن عجله و استرس در نوشتن کنترل می‌شود و کنترل قلم بیشتر در دستم می‌آید…
آپدیت: بحث عشق و اینجور چرت‌وپرت‌ها شد، این هم که خطاب به خدای دوست‌داشتنی نوشتم، بد نیست اینجا بماند:
این را روی یک برگه ۵ سانتی‌متری که یک گوشه بود نوشتم. برگه‌های کوچک می‌تواند حاوی پیغام‌های بزرگی باشد. برنامه دارم که چند ده برگه ۵ سانتی‌متری خطاطی کنم از جملات محبت‌آمیز یا انرژی بخش مثل «تو می‌توانی…»، «خدایا شکرت…» و امثالهم که به اطرافیانم بدهم.
چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۶ در ۸:۲۳ ق.ظ
چه خوب که می نویسید… با قلم و با خط خوش و از دل می نویسید…
راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست، آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
حافظ