متاسفیم، شما مجاز به مشاهده این نوشته نمی باشید!
لیلی من، به فرزندانمان شیر مده مگر با وضو که چهها شنیدهام از آثارش… و مرا یاور باش و یادآور باش در کسب مال حلال که آنکه شیر حلال خورده باشد به آنجا که باید، میرسد…
با یکی که خیری از زن ندیده بود، در مورد زیباییهای دنیا و دین صحبت میکردم. از روی حسادت گفت: ایشاالله خدا یه زن آپارتی (بیحیا) بهت بده، بعد ببینم حالت چطور خواهد بود!؟
گفتم: اگر زن آپارتی بده، آزمایشه و اگر نده (و زن مؤمنه بده) رحمته… عزیزم، ما روی خدا رو کم کردیم… 🙂
لیلی من، از تو بیش از همه، یک چیز را التماس میکنم و آن اینکه: مرا جدی مگیر!
اگر هر اشتباهی در رفتار من سر زد، التماست میکنم که زن باش و تو کوتاه بیا. من خودم را خوب میشناسم، من به مرور متوجه اشتباهم خواهم شد. خواهش میکنم تا زمانی که با هم همسفر هستیم، رفتارهای به ظاهر جدیام (که اغلب به خاطر خستگیست) را جدی مگیر و با یک لبخند از کنارش بگذر (همچون مادر مهربانم)… من بزرگواری تو را جبران خواهم کرد… (إن شاء الله)
مجنون تو، حمید رضا
_______________
* در دستهی «لیلی من» برای همسر آیندهام (اگر همسری در کار باشد!) چیزهایی مینویسم. اینکه این بخش کمرنگتر است شاید به خاطر سوء تفاهمهایی باشد که ممکن است پیش بیاید (که توضیح کاملش بماند روز دوم بعد از ازدواج!). علیالحساب: منظور از این لیلی، هیچ شخص خاصی نیست (و من در خانواده مشهورم به اینکه هرگز حتی به شوخی هم دروغ نمیگویم) من هنوز آن دختری که بتوانیم با هم همسفر باشیم تا بهشت را نیافتهام.
این نوع مطالب چون برای عموم مفید است منتشر میشود…
شاید بیشتر مشاجرههای زن و شوهر به خاطر ندانستن این موضوع باشد که در صفحه ۱۹۹ کتاب اخلاق خانواده مطرح شده:
هنگامی که زن عصبانی میشود و از موضوعی رنج میبرد بیشتر از گذشته صحبت میکند و همراه با شکوِه، مشکل را با احساس تندِ خود بیان میکند. او با صحبت کردن تخلیه روانی میشود و به آرامش نسبی میرسد.
در چنین شرایطی مرد باید فقط گوش کند و با کمی همراهی، زمینه راهنمایی او را فراهم آورد. در این موارد، سکوت مطلق نیز زمینه آزار و رنجش زن میشود.
اما بهترین راه برای تخلیه روانی مرد، تنها گذاشتن اوست تا در تنهایی خود به آرامش برسد. هرگونه گفتگو در این شرایط عصبانیت مرد را بیشتر خواهد کرد…
دیدگاههای تازه