اردیبهشت ۹۲ ۲۹
اکنون که مى نویسم، در بانک منتظر هستم تا شماره ام را بخوانند…
همیشه یک کارمند در صندوق هفت بود که خیلى عصبى بود. همیشه اخمهایش در هم بود و با مردم خیلى بد صحبت مى کرد! برعکس، یک کارمند در باجه وام بود که بسیار مهربان با مردم رفتار مى کرد، سؤالات را با خنده جواب مى داد…
امروز متوجه شدم که جاى این دو نفر عوض شده. حالا همان کارمندى که اخمو بود، چقدر مهربان و خندان با مردم برخورد مى کرد و آن یکى چقدر اخمهایش در هم رفته بود!!
دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ در ۴:۳۶ ق.ظ
با سلام
جالب بود من فکر میکنم کارمندان باجه نمیخواهند اخمو باشند ولی شرایط کاری به گونه ای است که مردم فکر می کنند انها اخم کرده اند
اخه باید خیلی حواسمون جمع باشه که اخر برج از حقوقمون چیزی بمونه 🙂
دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ در ۷:۵۲ ق.ظ
چقدر جالب بود و قشنگ… دوسش داشتم این متنو اونم خیلـــــــــــــــی …
چهارشنبه ۱ خرداد ۱۳۹۲ در ۱۰:۲۶ ق.ظ
کاملا درسته اما به نظر من که خودم هر روز پشت باجه بانک با مردم سر و کله میزنم اون کارمندی هنر میکنه که با وجود شلوغی و سختی کار به مردم لبخند بزنه…. (اول از همه قابل توجه خودم )