پـیــرو ; Follower

یک پاسخ به “گرنه موش دزد در انبان ماست…”

1. fatemeh گقت:
   پنج‌شنبه 1 ژانویه 2015 در 6:58 ب.ظ

   شاید بشه گفت این شعر وصف حال کسی ست که خودسازی و تهذیب نفس نکنه… استاد مظاهری میگه “اگر صفت رذیله ای بر دل انسان حکمفرما شود! یک وقت انسان می رسد به آنجا که با خدا می جنگد، شیطان هم خدا را قبول داشت یا نه؟ معاد را قبول داشت یا نه؟ خیلی بهتر از من و شما خداشناس بود، با خدا حرف میزد، یعنی در مقام بالایی بود اما حسادت و تکبر ببین چه بلایی بر سرش آورد”

   برای توجیه گناه هم میگه “باید زود از گناه توبه کرد وگرنه گناه برایتان عادت میشود تا جایی که گناه را خوب می دانید و در سرازیری گناه می افتید. نگذارید گناه روی گناه بیاید، توجیه گناه خیلی خطرناک است.اگر گناهانت را توجیه کنی العیاذبالله کم کم میرسی به جایی که امیرالمومنین را در محراب عبادت به قصد قربه الی الله می کشی.ببین انسان به کجا می رسد که ولی خدا را در خانه خدا می کشد؛ آن هم به قصد قربه الی الله.
   وای بر کسی که گناه کند و توبه نکند و وای بر کسی که گناه کند و گناهش را توجیه کند. انسان را به جایی می رساند که مثلا ممکن است بگوید دعا خرافات است، دعا و قرآن و روحانیت را خرافات بداند، اینها بر اثر گناه و خودداری از توبه است…”

دیدگاهتان را بیان کنید

نام

ایمیل (نمایش داده نمی شود)

وبگاه

Δ

کد کپچا *