امید من، رمز موفقیت دنیا و آخرت، دو کلمه است: صبر و شکر! همین و بس!
شکر در هر حال و گلایه نکردن از هر نوع خواست خداوند، نشانه ایمان محکم توست و صبر، لازمه‌ی به بار نشستن ایمان.
امید من،
خداوند از هیچ چیز به اندازه ناشکری بیزار نیست و بر هیچ کس به اندازه ناشکر خشم نمی‌آورد و هم‌او هیچ کس را به اندازه شکرکننده‌ی در همه حالات، بالا نمی‌برد.
پس هر لحظه و در هر حال، فقط و فقط شکرگذار خالق باش (و فراموش نکن که مهم‌ترین مصداق شکرگذاری، عمل صالح است) و صبور باش تا نتیجه شکرت را ببینی… (إن شاء الله)
وَالْعَصْرِ، إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ، إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ
سوگند به عصر، که انسان در زیانکارى و سرمایه عمرش رو به تباهى است؛ مگر کسانى که به خدا و پیامبران و روز قیامت ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده و یکدیگر را به پیروى از حق سفارش کرده و به شکیبایى در اطاعت از خدا و دورى جستن از گناهان و تحمّل ناگوارى ها توصیه نموده اند.
_____
عصر ۱۵ اردیبهشت ۹۵
چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ در ۱۱:۳۰ ب.ظ
به نظر من راضی بودن به رضای خدا میشه چکیده این دو کلمه، و چقدر شیرینه زمانی که فقط رضات، رضای خدا باشه و بس!
کلمه ای که در این دو کلمه خلاصه میشه، رضای خداست، که هم صبر میاره و هم شکر 😉